- wykształcić się
- сов.1) (o kimś) получи́ть образова́ние2) (o czymś) разви́ться, образова́ться
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wykształcić się
Смотреть что такое "wykształcić się" в других словарях:
wykształcić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}kształcić się I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wykształcić się II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wykształcać się {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykształcać się – wykształcić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do abstraktów: tworzyć się w określonej postaci, doprowadzać się do większej sprawności, wznosić się na wyższy poziom; rozwijać, doskonalić się, zwłaszcza przez… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykształcić — dk VIa, wykształcićcę, wykształcićcisz, wykształcićkształć, wykształcićcił, wykształcićcony wykształcać ndk I, wykształcićam, wykształcićasz, wykształcićają, wykształcićaj, wykształcićał, wykształcićany 1. tylko dk «dać komuś wykształcenie,… … Słownik języka polskiego
kształcić się — I – wykształcić się {{/stl 13}}{{stl 33}} przyswajać sobie pewien zasób wiedzy, informacji z danej dziedziny, opanowywać pewne umiejętności; zdobywać wykształcenie w szkołach :{{/stl 33}}{{stl 10}}Kształcić się na uczelni, w szkole. Kształcić się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kształtować się – ukształtować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do rzeczy materialnych: przybierać określony kształt, wygląd; formować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pąki, liście kształtują się na wiosnę. Z gromady gęsi ukształtował… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykłosić się — dk VIa, wykłosić sięsi się, wykłosić sięsił się wykłaszać się ndk I, wykłosić sięsza się, wykłosić sięają się, wykłosić sięał się «o roślinach kłosowych: wytworzyć, wykształcić kłosy» Pszenica już się wykłosiła … Słownik języka polskiego
wykierować — dk IV, wykierowaćruję, wykierowaćrujesz, wykierowaćruj, wykierowaćował, wykierowaćowany rzad. wykierowywać ndk VIIIa, wykierowaćowuję, wykierowaćowujesz, wykierowaćowuj, wykierowaćywał, wykierowaćywany 1. «zwrócić, ustawić coś w jakimś kierunku,… … Słownik języka polskiego
wyedukować — dk IV, wyedukowaćkuję, wyedukowaćkujesz, wyedukowaćkuj, wyedukowaćował, wyedukowaćowany książk. «wykształcić, wyuczyć, wychować (często z odcieniem ironicznym)» Wyedukowała go ulica. Wyedukowany w prowincjonalnych szkółkach, nie umiał zbyt wiele … Słownik języka polskiego
wykształcenie — n I 1. rzecz. od wykształcić. 2. blm «zasób wiedzy zdobytej przez kogoś (zwykle w jakimś zakładzie naukowym); zasób wiedzy określony programem zakładu naukowego, umożliwiający np. wykonywanie zawodu» Wykształcenie ogólne, zawodowe. Wykształcenie… … Słownik języka polskiego
pozawiązywać — dk VIIIa, pozawiązywaćzuję, pozawiązywaćzujesz, pozawiązywaćzuj, pozawiązywaćywał, pozawiązywaćywany «zawiązać wiele czegoś lub w wielu miejscach; zawiązać jedno po drugim» Pozawiązywać supełki, węzełki na sznurku. Pozawiązywać paczki sznurkiem.… … Słownik języka polskiego
matematyk — m III, DB. a, N. matematykkiem; lm M. matematykycy, DB. ów 1. «pracownik naukowy zajmujący się matematyką; osoba mająca wykształcenie z zakresu matematyki; pot. nauczyciel matematyki w szkole» Kongres, zjazd matematyków. Wykształcić się na… … Słownik języka polskiego
